‘ERNESTO GUEVARA: UNHA LENDA VIVA’, artigo de Brais do Castro [deseño superior de Xavier Dans Mayor] en ‘Imaxinario’, con información complementaria sobre algúns dos persoeiros protagonistas daquel acontecer histórico. O 7 de outubro, o Che, a dous mil metros de altura, sinala no seu diario: Cumpríronse, sen complicacións, bucolicamente, os once meses da nosa inauguración guerrilleira; ata as 12.30, hora na que unha anciá, pastoreando as súas cabras, entrou no canón no que acamparamos e debemos prendela. A muller non ofreceu ningunha nova fidedigna sobre os uniformados, contestando a todo que non sabe, que hai tempo que non vai por alí. Só deu información sobre os camiños; de resultas do informe da anciá, despréndese que estamos, aproximadamente, a unha legua da Higuera e outra de Xagüei, e a unhas dúas horas de Pucará. Ás 17.30, o Inti, o Aniceto e o Pauliño achegáronse á casa da anciá, que ten unha filla enferma e outra medio anana; entregáronselle 50 pesos, co encargo de que non diga nin unha palabra, pero con pouca esperanza, pese ás súas promesas, de que así sexa. Saímos ás 17, cunha lúa moi cativa, e a marcha foi moi fatigosa, deixamos moito rastro polo canón no que estabamos (sen casas nas proximidades, pero si con sementes de ‘papa’ regadas por canles do mesmo regato). Ás dúas, paramos a descansar, pois xa era inútil continuar o avance. O Chinés convértese nunha verdadeira carga cando hai que camiñar de noite. O exército deu unha rara información sobre a presenza de 250 homes en Serrano para impedir o paso dos cercados, en número de 37, sinalando o noso acubillo entre o río Aceiro e o Ouro. A noticia parece querer enredar. Máis información en: http://imaxinario.blogspot.com/