Elíxense hoxe tres delegados
(A Coruña, por Clelia Zucca).- Os traballadores de Isidro de la Cal de Espírito Santo (A Coruña) elixen hoxe [29 de xullo] a tres delegados para completar o comité de empresa. En principio, representando a estes traballadores están as centrais CUT e UXT. A CIG, que sen respecto ningún pola representación da CUT (3 delegados, no centro do porto) conseguiu o despedimento de tres traballadores aos que utiliza como ‘mártires’, aínda non sabía [á unha da tarde de onte] se presentaba ou non candidatura, se ben internamente, no centro de traballo, promovía a abstención.
A historia destas eleccións é borrascosa: convocadas pola CUT, aproveitounas a CIG para dividir aos traballadores. E de aí xurdiron tres despedimentos pouco antes de se proclamar a mesa electoral. Segundo unha operaria, «a CIG, como mínimo, unha vez que a empresa botou ás compañeiras, debería ter falado coa CUT para estudar as accións a realizar ata acadar a súa readmisión. Pero non o fixo, aproveitándose da súa estrutura para confundir ao persoal, actuando illadamente, ‘tocando o bombo’ ás portas da empresa nunha actitude manifesta de soberbia sindical». A CUT, por outra parte, que se «solidariza cos traballadores despedidos», confirmou que «a día de hoxe aínda non recibimos ningunha chamada da CIG para nos xuntar e realizar accións legais conxuntas contra o despedimento das tres traballadoras».
«O que pretende a CIG», segundo esta operaria, «é dilatar as eleccións, impugnándoas unha vez celebradas, isto é, atrasalas indefinidamente ata aburrir ao persoal e que desista das súas decisións. Entre a empresa, que nestes días vixía cada movemento dos traballadores con máis celo ca nunca [a través das cámaras ilegais] e as centrais sindicais, que andan cada unha polo seu lado sen ter en conta quen somos, estannos a amolar. De seguir así, divididos, perderemos todos os nosos dereitos e finalmente será a empresa quen gañe».
Por outra parte, os traballadores aínda non percibiron os haberes correspondentes á paga extraordinario de xullo. E, segundo relatou unha voceira da empresa a un representante sindical, «este mes aínda non pagamos a cota relativa á seguridade social».
(Opinión)
'O canto do aquele'
Que pensan os empresarios e que fan os sindicatos?
Os traballadores deben cumprir uns horarios e realizar o labor sinalado no seu contrato e a cambio reciben un salario, a maior parte das veces ínfimo.
Non é cuestión de explicar cánto recibe un representante social (concelleiro, parlamentario, ministro, etcétera), porque algúns salientaríano como demagóxico. Pero si que, xa que está estipulado que se o traballador cumpre o contrato pola súa banda, a empresa debería aboarlle os seus haberes puntualmente.
Pero parece que tanto ás empresas coma aos sindicatos todo isto parécelles unha cousa nimia, cativa, de pouco brillo. As empresas incumpren as leis e non pasa nada. Os sindicatos con tal de acadar a porcentaxe da subvención fan a vista gorda.
E así sucede o que sucede. Por exemplo, en Isidro de la Cal (que por certo ningún medio de comunicación quere saber o que pasa alí) aínda non aboaron aos traballadores a paga extraordinario de xullo [a día 29]. A empresa non di nada. E os traballadores calan. E os representantes sindicais tamén. Esa é a realidade. Pero logo veñen os sindicalistas e pretenden solucionar o problema electoral, é dicir, o seu propio asunto da porcentaxe para acadar maiores subvencións institucionais. E logran o despedimento de tres traballadoras. E tratan de boicotear as eleccións non se sabe para qué nin por qué. Pero é o que fan. E trátase dun sindicato que di defender aos menos favorecidos. O seu nome Central Intersindical Galega. Pero o que consegue e dividir aos traballadores e que rifen entre eles. Unha tal Elisa Trento, pola que pide a CIG a súa readmisión, ameaza a unha compañeira para que desapareza das listas da CUT. Un tal Salvador, membro liberado da CIG, fai o traballo sucio proporcionando as fórmulas para que os traballadores se maten entre eles en lugar de defenderse contra as irregularidades da empresa. E van algúns nomes, porque é vergoñento que se chegue a isto. Nas empresas, sobre todo na maioría das empresas, xa sabemos como as gastan. Pero no sindicalismo que se di ‘de clase’ ímolo sabendo agora. E, falando en prata, é unha merda cagada nun pau. Non serán todos, pero é a desculpa. E por algo se empeza. E parece que o aburguesamento só proporciona desligamentos sociais. E, finalmente, quen perden son os de sempre, os pobres. [BRAIS DO CASTRO]
Os traballadores deben cumprir uns horarios e realizar o labor sinalado no seu contrato e a cambio reciben un salario, a maior parte das veces ínfimo.
Non é cuestión de explicar cánto recibe un representante social (concelleiro, parlamentario, ministro, etcétera), porque algúns salientaríano como demagóxico. Pero si que, xa que está estipulado que se o traballador cumpre o contrato pola súa banda, a empresa debería aboarlle os seus haberes puntualmente.
Pero parece que tanto ás empresas coma aos sindicatos todo isto parécelles unha cousa nimia, cativa, de pouco brillo. As empresas incumpren as leis e non pasa nada. Os sindicatos con tal de acadar a porcentaxe da subvención fan a vista gorda.
E así sucede o que sucede. Por exemplo, en Isidro de la Cal (que por certo ningún medio de comunicación quere saber o que pasa alí) aínda non aboaron aos traballadores a paga extraordinario de xullo [a día 29]. A empresa non di nada. E os traballadores calan. E os representantes sindicais tamén. Esa é a realidade. Pero logo veñen os sindicalistas e pretenden solucionar o problema electoral, é dicir, o seu propio asunto da porcentaxe para acadar maiores subvencións institucionais. E logran o despedimento de tres traballadoras. E tratan de boicotear as eleccións non se sabe para qué nin por qué. Pero é o que fan. E trátase dun sindicato que di defender aos menos favorecidos. O seu nome Central Intersindical Galega. Pero o que consegue e dividir aos traballadores e que rifen entre eles. Unha tal Elisa Trento, pola que pide a CIG a súa readmisión, ameaza a unha compañeira para que desapareza das listas da CUT. Un tal Salvador, membro liberado da CIG, fai o traballo sucio proporcionando as fórmulas para que os traballadores se maten entre eles en lugar de defenderse contra as irregularidades da empresa. E van algúns nomes, porque é vergoñento que se chegue a isto. Nas empresas, sobre todo na maioría das empresas, xa sabemos como as gastan. Pero no sindicalismo que se di ‘de clase’ ímolo sabendo agora. E, falando en prata, é unha merda cagada nun pau. Non serán todos, pero é a desculpa. E por algo se empeza. E parece que o aburguesamento só proporciona desligamentos sociais. E, finalmente, quen perden son os de sempre, os pobres. [BRAIS DO CASTRO]
