O CONFLITO GRUPAL
Por Xavier Dans Mayor
O conflito é un dos problemas máis frecuentes que xorden na dinámica dos grupos. Todo grupo está, constantemente, resolvendo problemas e tomando decisións. Pero cando se fai cargo dunha tarefa, moitas veces, adoitan enfrontarse a certas dificultades internas que poden ter unha repercusión negativa no desenrolo do seu traballo e no seu rendemento.
Que é?
Entendese por conflito de grupo as disparidades de opinións, a amplificación da carga afectiva nas relacións, a tensión, a impaciencia, a falla de disposición, a falla de interese por escoitar e por comprometerse, a falla de acordos e as mutuas e recíprocas acusacións e reproches. Pódese entender o conflito social como unha loita, unha loita polos valores, polo poder ou polos medios, unha loita na que os intereses en mutua contradición se neutralizan reciprocamente, se lesionan ou se exclúen. Pero o conflito, ademais, pode ser positivo, pode servir para eliminar os elementos que separan e restablecer a unidade no grupo. O conflito pode levar a unha solución das tensións.
Síntomas xerais do conflito:
―Os membros móstranse impacientes uns cos outros.
―Atácanse as ideas, aínda que non estean totalmente desenroladas.
―Os membros toman partido e néganse a ceder.
―Os membros non se poñen de acordo sobre propostas e planos.
―As opinións expóñense con agresividade.
―Danse entre os membros ataques persoais dun xeito solapado.
―Critícase o grupo e a súa capacidade.
―Ponse en dúbida a autoridade do director do grupo.
―Os membros do grupo repróchanse mutuamente de non entender a verdadeira natureza do problema.
―Negan reciprocamente as contribucións de cada quen.
Formas de tratar os conflitos:
Realmente só existe interese na resolución dun conflito cando se desexa a continuidade do grupo. A continuación expoñemos, en grao crecente de madurez, as diversas respostas coas que un grupo pode afrontar o conflito:
―Evitación: O conflito negase ou encóbrese.
―Eliminación: A oposición vese na obriga de abandonar o grupo.
―Opresión: Domínase á minoría con todos os medios do poder do grupo.
―Consentimento: A maioría imponse pero a minoría acata sen se humillar
―Alianza: As partes non ceden pero se poñen de acordo transitoriamente para acadar o obxectivo común. Conxélase o conflito.
―Compromiso: As partes, respectando as diferenzas, chegan a un pacto de convivencia; ceden, mais sen abandonar as súas posicións.
―Integración: Nesta forma de solucionar o conflito as opinións contraditorias discútense, equilíbranse e formúlanse de novo. O grupo como conxunto elabora unha solución, que pon de acordo a todos e mellora as propostas parciais. Porén esta solución é a máis madura, pero tamén a máis difícil de acadar.
En resumo, o conflito haino que remitir a intolerancia dos sistemas sociais. A mellor protección contra os conflitos esta en asumilos e en sabelos abordar e planear.
O conflito é un dos problemas máis frecuentes que xorden na dinámica dos grupos. Todo grupo está, constantemente, resolvendo problemas e tomando decisións. Pero cando se fai cargo dunha tarefa, moitas veces, adoitan enfrontarse a certas dificultades internas que poden ter unha repercusión negativa no desenrolo do seu traballo e no seu rendemento.
Que é?
Entendese por conflito de grupo as disparidades de opinións, a amplificación da carga afectiva nas relacións, a tensión, a impaciencia, a falla de disposición, a falla de interese por escoitar e por comprometerse, a falla de acordos e as mutuas e recíprocas acusacións e reproches. Pódese entender o conflito social como unha loita, unha loita polos valores, polo poder ou polos medios, unha loita na que os intereses en mutua contradición se neutralizan reciprocamente, se lesionan ou se exclúen. Pero o conflito, ademais, pode ser positivo, pode servir para eliminar os elementos que separan e restablecer a unidade no grupo. O conflito pode levar a unha solución das tensións.
Síntomas xerais do conflito:
―Os membros móstranse impacientes uns cos outros.
―Atácanse as ideas, aínda que non estean totalmente desenroladas.
―Os membros toman partido e néganse a ceder.
―Os membros non se poñen de acordo sobre propostas e planos.
―As opinións expóñense con agresividade.
―Danse entre os membros ataques persoais dun xeito solapado.
―Critícase o grupo e a súa capacidade.
―Ponse en dúbida a autoridade do director do grupo.
―Os membros do grupo repróchanse mutuamente de non entender a verdadeira natureza do problema.
―Negan reciprocamente as contribucións de cada quen.
Formas de tratar os conflitos:
Realmente só existe interese na resolución dun conflito cando se desexa a continuidade do grupo. A continuación expoñemos, en grao crecente de madurez, as diversas respostas coas que un grupo pode afrontar o conflito:
―Evitación: O conflito negase ou encóbrese.
―Eliminación: A oposición vese na obriga de abandonar o grupo.
―Opresión: Domínase á minoría con todos os medios do poder do grupo.
―Consentimento: A maioría imponse pero a minoría acata sen se humillar
―Alianza: As partes non ceden pero se poñen de acordo transitoriamente para acadar o obxectivo común. Conxélase o conflito.
―Compromiso: As partes, respectando as diferenzas, chegan a un pacto de convivencia; ceden, mais sen abandonar as súas posicións.
―Integración: Nesta forma de solucionar o conflito as opinións contraditorias discútense, equilíbranse e formúlanse de novo. O grupo como conxunto elabora unha solución, que pon de acordo a todos e mellora as propostas parciais. Porén esta solución é a máis madura, pero tamén a máis difícil de acadar.
En resumo, o conflito haino que remitir a intolerancia dos sistemas sociais. A mellor protección contra os conflitos esta en asumilos e en sabelos abordar e planear.
