MIRANDO CARA A OUTRO LADO

MIRANDO CARA A OUTRO LADO
É unha magoa. Pero é así. Foi onte, hoxe e será mañá. A humanidade mira cara a outro lado. “Mentres non nos toque a nós”, que coida que non será xamais. A historia está chea de antecedentes que contemplan situacións semellantes. Pero permanecemos alleos a algo que debera involucrarnos por completo: o armamento. Por que non dicimos non dunha vez por todas? Por que permanecemos impasibles como se non pasase nada?
Xa non é cuestión de nomes e datas (Gernika, Hiroshima, Iraq, Líbano, etc.). Trátase de nós. Do que queremos. Do que naturalmente desexamos. E do que non queremos. Co que non simpatizamos. Trátase de cambiar dunha vez por todas. Ou acaso todo isto é unha fórmula verbal ou retórica, unha mesquindade propia do humano?
Se ben é certo que a sociedade no seu conxunto é un establecemento de intereses dirixido para desgornecer a liberdade individual, hoxe máis ca nunca imponse a profilaxe de pensar, de xeito que os procedementos alleos ao comportamento racional queden á marxe da historia da humanidade. © BRAIS DO CASTRO