ANÁLISE SOBRE A CONSTITUCIÓN ESPAÑOLA (I)

No artigo 1, apartado 1, a Constitución expresa que se trata dun ‘Estado social e democrático de Dereito, que propugna como valores superiores do seu ordenamento xurídico a liberdade, a xustiza, a igualdade e o pluralismo político’. Vocábulos rimbombantes, se ben arredados da realidade. Seguidamente, xa no apartado 2, lese que a ‘soberanía nacional reside no pobo español, do que emanan os poderes do Estado’, para contradicir logo, no apartado 3, o considerado referente superior no apartado anterior, coa ordalía de que a ‘forma política do Estado español é [so pena de excomuñón] a Monarquía parlamentaria’. Nótese o radicalismo da fórmula: é a monarquía parlamentaria. Polo tanto, os redactores do texto, seguindo esta conclusión, desbotan, sen máis, a consideración, nun futuro, doutras formas de Estado non coincidentes coa denominada monarquía parlamentaria. Isto é, o pobo [poder soberano] non poderá decidir, no seu caso, porque non lle está permitido de facto polo redactor do texto, o que produce un anacronismo constitucional na propia Constitución: a Constitución é xa anticonstitucional de seu nestes primeiros apartados.