'O canto do aquele'
Por BRAIS DO CASTRO
FEIJOO, TOURIÑO, QUINTANA:
REFERENCIA E EXEMPLO DE HONESTIDADE
Mentres boa parte dos asalariados galegos non supera os 11.000 euros anuais, tres vidas exemplares discorren cómo aumentar os seus gananciais empolicándose á parte máis alta da pirámide. Para eles non existe nin recesión, nin paro, nin crise, nin cousa parecida. Para eles hai unicamente bule que bule, rasca que rasca, corre que corre, colle que colle.
Emilio Pérez Touriño meteu no peto, nestes catro anos nos que exerceu como executivo maior, 330 mil euros (máis dietas e quilometraxes); Anxo Manuel Quintana González fíxose con 300.000 (máis dietas e quilometraxes), e Alberte Núñez Feijoo con outros 300.000 (privilexios a maiores, como non estar suxeita a retención a metade da súa soldada).
Billete arriba, billete abaixo (sóbranlles para prender o habano).
Pero iso non é todo. Para máis aldraxe á sociedade galega menos favorecida, nos períodos electorais gastan e gastan (o que logo din que non hai para fins máis loables) en propaganda, que só serve para axigantar máis os seus propios egos.
Pois estes son os candidatos que din querer ‘salvar’ á sociedade galega, unha sociedade manifestamente prolixa en observar, agardar, temperar e, finalmente, comprender que ‘son os mesmos de sempre’, rosmen o que rosmen e berren o que berren.
Na etapa de goberno do PP abastecéronse os seguidores desa formación (prebendas e consideracións cos amigotes), e na etapa do PSOE e Bloque situáronse os seus próximos (non precisamente os máis intelixentes). Baste con ver as falcatruadas que uns e outros realizan a cotío (o do Bloque é máis grave dado que manifestan unha militancia de esquerdas, cun partido comunista, Unión do Pobo Galego, integrado na coalición).
Son, como mínimo, ruíns, malvados, vampiros e estafadores* a grande escala. Estafan á sociedade baixo o abeiro de que foron elixidos ‘democraticamente’ para realizar esa fin. No reino dos cegos o torto é o rei.
Á merda con todos eles. Abramos os ollos dunha puta vez.
Mentres boa parte dos asalariados galegos non supera os 11.000 euros anuais, tres vidas exemplares discorren cómo aumentar os seus gananciais empolicándose á parte máis alta da pirámide. Para eles non existe nin recesión, nin paro, nin crise, nin cousa parecida. Para eles hai unicamente bule que bule, rasca que rasca, corre que corre, colle que colle.
Emilio Pérez Touriño meteu no peto, nestes catro anos nos que exerceu como executivo maior, 330 mil euros (máis dietas e quilometraxes); Anxo Manuel Quintana González fíxose con 300.000 (máis dietas e quilometraxes), e Alberte Núñez Feijoo con outros 300.000 (privilexios a maiores, como non estar suxeita a retención a metade da súa soldada).
Billete arriba, billete abaixo (sóbranlles para prender o habano).
Pero iso non é todo. Para máis aldraxe á sociedade galega menos favorecida, nos períodos electorais gastan e gastan (o que logo din que non hai para fins máis loables) en propaganda, que só serve para axigantar máis os seus propios egos.
Pois estes son os candidatos que din querer ‘salvar’ á sociedade galega, unha sociedade manifestamente prolixa en observar, agardar, temperar e, finalmente, comprender que ‘son os mesmos de sempre’, rosmen o que rosmen e berren o que berren.
Na etapa de goberno do PP abastecéronse os seguidores desa formación (prebendas e consideracións cos amigotes), e na etapa do PSOE e Bloque situáronse os seus próximos (non precisamente os máis intelixentes). Baste con ver as falcatruadas que uns e outros realizan a cotío (o do Bloque é máis grave dado que manifestan unha militancia de esquerdas, cun partido comunista, Unión do Pobo Galego, integrado na coalición).
Son, como mínimo, ruíns, malvados, vampiros e estafadores* a grande escala. Estafan á sociedade baixo o abeiro de que foron elixidos ‘democraticamente’ para realizar esa fin. No reino dos cegos o torto é o rei.
Á merda con todos eles. Abramos os ollos dunha puta vez.
*Estafar: enganar a alguén no prezo, en cantidade, calidade, etcétera.
